Είναι και κάποιες μέρες που θέλεις να χαθείς από όλους κι από όλα. Να κλείσεις πόρτες, τηλέφωνα, ολάκερα σπίτια και να χαθείς στην μαυρίλα των σκέψεων σου. Ο λόγος? Η σκέψη των αγαπημένων σου που χάθηκαν ξαφνικά από τη ζωή, από τη δική σου καθημερινότητα.
Μιλάς στον εαυτό σου και λες ‘αν είχα ακόμα 5 λεπτά μαζί τους’ και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο όταν συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ούτε ένα, ο χρόνος δεν έφτασε για όλα όσα θέλεις να πεις και να ζήσεις μαζί τους. Και κάπως έτσι φεύγουν όλοι, με μια δυσκολία, με ένα κόμπο στο στομάχι που για πολλούς μένει για πάντα. Πεθαίνουν…
Μέσα σου όμως ζουν.. σε όλες εκείνες τις αναμνήσεις, τις φωτογραφίες, τα μαθήματα που σου έμαθαν, στα εφόδια που σου έδωσαν για τη ζωή. Στα παραμύθια που θα λες στους επόμενους και θα είναι οι ήρωες σου.
Και γεμίζει ο παράδεισος σιγά σιγά, αγαπησιάρικες φωνές, παιδικά γέλια, γαβγίσματα. εδώ κάτω στη γη είναι το θέμα, για σένα που τίποτα δεν είναι ίδιο όπως παλιά. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πάντα αλλάζουν. Και πρέπει να βρεις τη δύναμη και να αλλάξεις και εσύ, τη ζωή σου, το πρωινό σου, το κρεβάτι σου, την καθημερινότητα σου, τις συνήθειες σου.
Ένα πράγμα να θυμάσαι μέσα σε όλα αυτά. Όσοι αγαπάς είναι αθάνατοι, ζουν μέσα σου, στο μυαλό και στην καρδιά σου. Να τους κρατάς σαν φυλαχτό πολύτιμο, να γίνουν η προσωπική σου πυξίδα και να τους τιμάς. Να ζεις και να κάνεις όσα δεν πρόλαβαν αυτοί να κάνουν για σένα και για τους υπόλοιπους. Να πεις το αντίο όταν είσαι έτοιμος, να το πεις με πολλή αγάπη, να το εννοείς, και να πας εκεί έξω να τους κάνεις περήφανους. Αντε σε περιμένουν, σε βλέπουν και χαμογελούν για σένα…
Ώρα τώρα να φουσκώσεις στήθος, να βάλεις πείσμα και να ζήσεις… να κάνεις τη διαφορά, να κάνεις ανθρώπους να χαμογελούν, να αλλάξεις καταστάσεις, να κάνεις έρωτα, να τα βρεις με τον εαυτό σου. Σύμφωνοι?
Υ.Σ.: Αφιερωμένο σε αγαπημένα πρόσωπα που είναι ψηλά στον ουρανό και βλέπουν… Αλήθεια μας βλέπουν… Φίλοι, γνωστοί, οικογένεια και αδελφές ψυχές, τα δικά μας πουλιά που ταξιδεύουν αιώνια… Τους χρωστάμε ένα αντίο με πολλή αγάπη.