ολα ειναι δρομος | ιστοριες σε χρωμα θαλασσι

Η ζωή καμιά φορά κρύβει τα παιχνίδια της με μεγάλη πονηριά. Σε αφήνει να νομίζεις ότι κάνεις το δικό σου και το γελοίο είναι ότι νομίζεις πως νικάς. Πως τα καταφέρνεις μόνη… Ώσπου μια μέρα έρχεται από το πουθενά, ένα χάος σε χρώμα θαλασσί και σε ανακατεύει τόσο πολύ, που φέρνει τα πάνω κάτω – η ζωή εκεί πιο πέρα, γελάει με την αντίδραση σου. Όλα είναι δρόμος, λέει… Και αυτό που ακολουθείς και σε ακολουθά πλέον είναι ήδη γραμμένο στο πεπρωμένο σου γιαυτό καλά είναι να το χωνέψεις.

Μια ευθεία είναι αυτός ο δρόμος. Η ζωή θέλει γραμμές και κατευθύνσεις.

Μόνο που εγώ έχω μάθει στις καμπύλες και ότι το μπλε χρώμα του ουρανού με έχει μάθει πως εκτός από τον ορίζοντα που είναι όντως μια ευθεία, μπορώ να ελπίζω και να περιμένω να δω και όλα αυτά τα σύννεφα, που θα με κάνουν να ονειρευτώ. Που θα με αφήσουν να γευτώ, αυτό το κάτι, το άπιαστο… και να φανταστώ έναν άλλο κόσμο… και να πιστέψω σε κάτι μαγικό, όπως έκανα παλιά, όταν ήμουνα παιδί.