εμαθα

Διάβασα κάπου το πιο κάτω και δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ μαζί σας γιατί κάπως έτσι θα το έγραφα κι εγώ είμαι σίγουρη…

Γιατί έμαθα πως…

…οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, παρόλες τις προσπάθειες που ίσως καταβάλλουν για το αντίθετο.

…οι άνθρωποι γινόμαστε πολλές φορές κακοί και εγωιστές και δεν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας. Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και το πως να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να ποδοπατήσουμε κάποιους άλλους για να το πετύχουμε.

…οι μόνοι άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντα δίπλα μου είναι η οικογένειά μου, όπως επίσης έμαθα πως η οικογένεια δεν αποτελείται μόνο από τους ανθρώπους με τους οποίους έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά και από αυτούς που επιλέγουμε να περιλάβουμε σ’αυτήν.

…οι φιλίες είναι δύσκολο να κρατηθούν και πως χρειάζονται κόπο και προσπάθειες, μα το κέρδος είναι ανεκτίμητο και έμαθα επίσης πως οι έρωτες πάνε κι έρχονται μα οι φιλίες -αν είσαι τυχερός- μένουν για μια ζωή.

Έμαθα…

…να ακούω πολλά μα να πιστεύω ελάχιστα. Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω πράξεις.

…να αγαπώ και έμαθα να δείχνω στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου. Έμαθα, όμως, και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος.

Έμαθα (αυτό το έχω ξαναπεί)….

….να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα.

…να ζω το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα ‘μαστε εδώ για να το ζήσουμε.

Έμαθα…

…πως στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας.

…να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάκτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω.

…να αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωράω μπροστά.

…να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω.

…να μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.

…να σκύβω το κεφάλι όταν με επαινούν και να γυρίζω και το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουν.

…να μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα.

…πως ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα ‘ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ.

Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι… όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει… Ναι, έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ.

eμαθα να αντeχω…

Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω τον προορισμό μου…αυτό το έμαθα καλύτερα απ’ όλα.

Γραμμένο από ένα άγνωστο N.

Πηγή: https://bit.ly/3bpRlAh